Larissa Groeneveld, Timora Rosler, Jeroen den Herder and Jelena Ocic
photo: Ronald Knapp


"If you think about it we all make our way through life with borrowed opinions, in many cases ones we have even misunderstood." (Marek van der Jagt (pseudoniem Arnon Grunberg), The Story of My Baldness, 2000)


If I observe myself turning on my computer in the morning, I see myself reading very little from the list of e-mails, articles and facebook posts. I am mostly scrolling past endless headlines. Whether it is new media or old media, we decide what to read based on the headlines, and often we think we already know the story just by glancing at the headers. We fill in the details ourselves. And that is where things start to lead a life of their own.

I have begun this piece by falsely quoting a measure of Ravel and started to build my own story from there, combining the everyday sounds of my neighbours renovating their house and ubiquitous traffic and city noises with some completely uncontextualised details from Ravels scores. Ravel unRaveled. Or completely Nassed so to speak.

In a biography of Ravel I read that as far as Ravel was concerned music had to be ‘bathed in sonorous fluid’. That is a recommendation I took to heart for this piece.


'Unraveled' in November Music Den Bosch
photo: Gemma van der Heyden

Instrumentation: 4 solo cellists with - hidden behind a curtain - 4 solo percussionists and orchestra: 2 fl, 2 ob, 2 cl, 2 fag, 4 cor, 3 trp, 3 trbn, 2 perc, 2harp, string orchestra

Duration: ± 12 minutes

First Performance: 21 october 2016 in Muziekgebouw aan 't IJ in Amsterdam by Larissa Groeneveld, Timora Rosler, Jeroen den Herder and Jelena Ocic (Biënnale Cello Band), Fedor Teunisse, Pepe Garcia, Joey Marijs and Enric Monfort (Slagwerk Den Haag) and Nederlands Philharmonisch Orkest conducted by Ed Spanjaard

Commissioned by: Fonds Podiumkunsten, Cello Biënnale Amsterdam & Festival November Music

Reviews: "Ook Mayke Nas, componist des Vaderlands, was voor het festival in de pen geklommen en kwam uit op een werk voor vier cellisten, slagwerk en orkest: 'Unraveled'. Tijdens het openingsconcert zaten de vier leden van de Biënnale Cello Band naast elkaar voor een wit doek en vielen met wilde tremolo's gretig aan op hun instrumenten. Alsof de duvel ze op de hielen zat. Stokken stuiterden op snaren, achter het doek ritmisch getik van terloops slagwerk (Slagwerk Den Haag) en het gesuis van een boormachine. Een vondst: de cellisten leken versterkt, maar in werkelijkheid vormde het Nederlands Philharmonisch Orkest achter het doek de humuslaag voor de klank van het viertal, die daardoor machtig en groots over het voetlicht kwam - zonder boormachine zouden de cellisten eveneens getriomfeerd hebben."
(Frederike Berntsen in Trouw, 24 oktober 2016)


"Alsof hij zich wilde bewijzen tegenover verdwaalde ADE (Amsterdam Dance Event)-bezoekers, liet de cello in het openingsstuk horen ook behoorlijk te kunnen beuken, grommen en spacen. In 'Unraveled', een nieuw werk dat de verse Componist des Vaderlands Mayke Nas voor de Biënnale schreef, zitten vier cellisten voor een wit gordijn. Met een knal zetten ze schurende tremolo's in, die soms stijgen en dalen in toonhoogte, maar waar nooit een melodie uit tevoorschijn komt.
Langzaamaan stijgt er van achter het gordijn geroffel op: Slagwerk Den Haag, volgens het programmaboekje. De slagwerkers versterken en verdiepen het geruis van de celli, er ontstaat een intrigerende mengklank. De cello komt perfect mee als slaginstrument.
Geleidelijk aan differentiëren de klanken zich. Houtblazers gaan zich ermee bemoeien, stotterende hoorns, etterende trompetten. Ook blijken er strijkers achter het gordijn te zitten, van het Nederlands Philharmonisch Orkest onder leiding van dirigent Ed Spanjaard. De celli voor het gordijn spelen nu glijdende noten, gebroken akkoorden, de klank wordt dramatischer en wilder, maar kakofonisch wordt het nooit. Even krijgt de muziek iets dreigends. Het klinkt als een luchtalarm.
Dan klinkt opeens een boormachine. Typisch Nas: in veel van haar composities dringen geinige omgevingsgeluiden door, in dit geval als gevolg van een fanatiek klussende buurman. Aan het slot van 'Unraveled' duwt Nas alle afleiding echter de deur uit, en blijven alleen de vier celli over, met een ingetogen, metalig slotakkoord. Het zet de toon voor haar nieuwe erebaan als Componist des Vaderlands: Nas staat voor muziek die toegankelijk is, streetwise, speels, maar ook gelaagd."
(Persis Bekkering in de Volkskrant, 24 oktober 2016)


"Van 'componiste des vaderlands' Mayke Nas was er een wereldpremière: 'Unraveled', losjes gebaseerd op Ravel maar vooral herkenbaar door de geestige wijze waarop het dagelijks leven - i.e. een irritante boormachine - ritmisch het solerend cellokwartet penetreerde. Nas benadrukte met tremoli en glissandi fraai de weerbarstige kant van de cello, maar haar stuk kwam vooral tot leven waar het kwartet in gesprek ging met orkest en slagwerk achter het gordijn."
(Mischa Spel & Floris Don in de NRC, 24 oktober 2016)